Land zo ver je kijken kunt

 

En dan gaat het doek op, het rode woordje EXIT stelt ons gerust.

Je concentreert je weer op de verkeerde dingen, in de verte doe je me

zelfs denken aan iemand anders. Zo met die sigaret in je mondhoek,

een reisgids in je linkerhand, je wapen in je rechter. Verdacht veel

 

aandacht voor het detail. Is deze verering wel terecht? Hoe ver draagt

je echo? Onze kijkzucht overtreft de stoutste verwachtingen, maar het is

niets om je zorgen over te maken, jouw schuld is het niet, zoals je daar

staat, de afstand ontmaskerd: het beeld is niet meer weg te denken.

 

Er stond iets te gebeuren? Of is het al voorbij, de vinger aan de trekker,

de kringelende rook – dat kan ik niet hebben gedaan denk je nog, dat

kán ik niet hebben gedaan. Al die achterdocht om niets, gekneed uit

het soort stof waar, in een uiterst verleden, dromen van werden gemaakt.

 

Alfred Schaffer

Terra a perdita d’occhio

 

E poi si leva il sipario, la parolina rossa EXIT ci conforta.

Di nuovo ti concentri sulle cose sbagliate, da lontano mi fai

perfino pensare a qualcun altro. Con quella sigaretta sbieca,

una guida nella mano sinistra, l’arma nella destra. Sospetto

 

tanta attenzione al dettaglio. Tutto questo è autentica venerazione? Fin dove

si spinge la tua eco? La nostra fame di vedere supera ogni aspettativa eppure

non hai nulla da temere, non ne hai alcuna colpa, tu che te ne stai là in piedi

così, smascherata la distanza: l’immagine non si può di nuovo cancellare.

 

Qualcosa deve ancora accadere? O è già finita, il dito sul grilletto,

il fumo in volute – Non posso averlo fatto pensi, questo

non posso averlo fatto e basta. Tutto quel vano sospetto, forgiato

dalla sostanza di cui, in un passato distante, erano fatti i sogni.

 

Traduzione dall’olandese di Chiara De Luca